Жыр жолында асқар тау

     (Нұрпейіс
жырау туралы)

 

     Жолға шықтым, қолға ұстап

Ақындықтың желегін.

Бірде шауып ойқастап,

Бірде аяңдап желемін.

Жыр төселген жолдармен

Желе-жортып келемін.

Көк сүңгідей өңгерген

Қолда батпан өлеңім.

Күндердің бір күнінде

Есті алдымнан самал жел.

Құлақ
тостым бір үнге

Әлде тасқын, әлде сел.

Қоңыр самал төске алып,

Үнді қуып жөнелдім.

Алысқа бір көз салып,

Асқар биік тау көрдім.

Асқар таудан жосылған

Ағыл-тегіл сел көрдім,

Аққу ұшып,
қаз конған

Айдын шалқар көл көрдім.

Тәуекел деп, толқыннан

Жүзіп өтіп келдім мен.

Мейлің нанба, мейлің нан,

Бір ғажайып көрдім мен:

Таудай болып отырған

Өзіміздің Нұрекең.

Сел-дария толқыған

Нұрекеңнің
жыры екен.

1940.