Есенбай Дүйсенбайұлы

   «Долы сия, ащы
тіл» айтқанымен

Қайран жұртқа
келеді араласқым!

Жаным ашып, аяймын, кектенемін,

Жақсы
болса қазағым деп келемін.

Жек көріп-ақ
- Абайша сүйеді екем,

Сүйе тұрып - Абайша жек көремін.

Соза жүріп сорлыға көмек қолын,

Ызаланғым келеді ебектегім...

«Менің сырым, жігіттер, емес оңай»,

Сүюім де күюім бөлек менің.

Here олай екенін өзім білмен,

Жауап іздеп түндерде көзімді ілмен...

Құдайекең кешірсін, өзімді дәл

Құнанбайдың ұлындай
сезіндім мен!

    Ғұсманжан, мына күннің суығын-ай,

Барады ызғырығы қуырып-ай.

Жалп етіп жалын сөніп - ойладық па

Жастықтың жығылар деп туы бұлай?!

Заманым қазір кандай, бұрын кандай?

Жақ солып, ақша беттен нұрым тайды-ай.

Бір әке, бір шешеден туғандай-ақ,

Тұлғамыз шағын екен тұрымтайдай.

Қайтесің Құдай оны бермесе егер,

Ақынбыз адал еңбек, терге сенер.

Айтқаны Аманханның рас болса,

Өлеңге сен де шебер, мен де шебер.

Еп пен сеп әуенімен дөңгелемей,

Елеусіз жүргеніміз - елге мерей.

      Ерлік пен елдік өзегі -

Қабанбай, Әсет сөзі еді...

Көп тағдыр бастан кешірген

Көненің тірі көзі
еді.

Ақыл мен сабыр ісі еді,

Жоқ еді күйіп-пісері.

Қанағат, тәуба - қашанда,

Қарапайым кісі еді.

Жарығы сөніп төтеннен,

Жалғаннан бетін бұрғандай.

Еркелігімізді көтерген

Ер асыл өтті - Құрманбай!

Биікке дәйім
өрлеген,

Билік те қумай, бұлданбай...

Алыстап көңілі көрмеген

Жақыным өтті - Құрманбай!

Студент бала шақтардан

Сұхбаттас
жүрдік сыр қалмай.

     Қашты деп қар,
бораны аз қаладан,

Қаңқылдап хабар
айтты қаз даладан.

Жабығып қалмады
ма жалғыздықтан

Жапанда жалғыз үйді жазған ағам?!

Жан еді көңіл нұрын дария біліп,

Жарқылдар ел алдында жария жүріп.

Көзді бір жұмды
дағы көшті деді

Көкшеге ән
жетектеп, ария мініп.

Аттанса аяқ жөргем
жолда десіп,

Алдынан ашылады толған есік...

Қоғабай
Сәрсекеевке

Тарықпас түзде - сері, үйде - пері,

Тағдырын тарландардың ол да кешіп.

      Көңілдің ерттеп
мініп көк дөненін,

Көргенім түсім емес, өң бе дедім.

Көкем-ау, мына кала Ақтөбе ме?

Көп ойдың көшесінде мен келемін.

Байсалдап Байсынтаудай бақ төбеде,

Байтөбет май жемейтін шақ келе ме?

Жас пенен кәрі өзгерген,
бәрі өзгерген,

Қай қала
мына қала, Ақтөбе ме?!

Жауына жай оғындай майдан берген -

Айналдым Әлиялы кайран жерден!

Жаңа төл, жас гүл-кұрақ жамырайды

Жасымда мен қозы-лақ жайған белден?!

Сауықтан саз
жетектеп, сайран мінген