Жақсы адам өтті-Құрманбай

      Ерлік пен елдік өзегі -

Қабанбай, Әсет сөзі еді...

Көп тағдыр бастан кешірген

Көненің тірі көзі
еді.

Ақыл мен сабыр ісі еді,

Жоқ еді күйіп-пісері.

Қанағат, тәуба - қашанда,

Қарапайым кісі еді.

Жарығы сөніп төтеннен,

Жалғаннан бетін бұрғандай.

Еркелігімізді көтерген

Ер асыл өтті - Құрманбай!

Биікке дәйім
өрлеген,

Билік те қумай, бұлданбай...

Алыстап көңілі көрмеген

Жақыным өтті - Құрманбай!

Студент бала шақтардан

Сұхбаттас
жүрдік сыр қалмай.

Ертегі, өлең ақтарған

Ақыным өтті - Құрманбай!

Еске алам енді егіле,

Ұлы адам
еді нұр маңдай.

Кеудесі тарих, шежіре,

Ғұламам
өтті - Құрманбай!

Қадірі артар халқына-ай,

Сабыр қыл, көңіл, сұрланбай.

Жәннатта нұры
шалқығай,

Жақсы адам өтті - Құрманбай!