Көмкеруің көк көгал,
Күлмеңдеген күміс көл,
Көнерең
кесте - құрақ, тал.
Кестеңді
өртер күзгі жел.
Оранып ұлпа
ойдымды,
Ойпанда жатып етгің наз,
Төсінде құстар
той қылды,
Той бастады қу
мен қаз.
Сүңгуір, сұқсыр сүмеңдеп,
Қасқалдағың қалтылдап,
Шүрегейің шүмеңдеп,
Шағалаң шулап шаңқылдап.
Қарлатып қатты боран қарпылдап тұр.
Үскірік-аяз қызыл
шартылдап тұр.
Қой ығып, басын қоршап ыққа тығып,
Көміліп қалың қарға қарқындап тұр.
Сүйеніп таяғына қой қасында,
Дірілдеп Таймас сорлы қалтылдап тұр.
Аяқта жуан
жіппен буған шарық,
Сүйреліп киіз шұлғау
жалпылдап тұр.
Ашылып қабырға-омырау қарға қарсы,
Тақымы шалбарынан жалтылдап тұр.
Денесін қалыбымен суық ұстап,
Ызың жел селкілдетіп, аңқылдап тұр.
I
Қамаудың хан ауылы қыр жағында,
Аңқытып ақ
орданың бір жағында.
Күйші отыр домбыраны дүрілдетіп,
Құмар қып тартқан күйдің ырғағына.
Буынсыз он саусағы күй қағуға,
Көңіліне
тыңдағанның от жағуға.
Бал тамған бармағынан домбырашы
Жан терге түсіп отыр мынау дуда.
Күйшінің қошаметке көңілі тасып,
Бес бармақ маймаң қақты перне басып.
Көк шатырлап, жел қарпып,
Жайлар түсті жайнақтап.
Қап-қара сұр мұнартып,
Бұлт аспанда ойнақгап.
Қырыққан ешкі бүржектеп,
Күзеген түйе тайрақтап,
Боранды бұршақ шүмектеп,
Жер су болды тайғақтап.
Құздардан
құйды күңіреніп,
Сай-саладан ылайтып,
Сұрғылтым
бұлты түнеріп,
Моланы езді шұнайтып.
Көгілдір,
мөлдір көк аспан -
Көлеңке,
сәуле ойнағы.
Ойнаса онда
жылпың жел,
Жыртылад шарбы, қаймағы.
Жел қуалау, бұлт
қашу -
Жігіт-қыз айтса,
тойдағы.
Көк күмбезде күнде ойнақ,
Ойнады да қоймады.
Бұлт бір
мезгіл бұрқырап,
Астарлады аспанды.
Асқарға
соққан асқақ жел,
Тас сүзді де жасқаңды.
