Өлеңге көңілің
құмар, даусың жытар,
Созылтып ән мұржасы
созсаң зытар.
Ән сүйгіш, жылы көңіл, сөзге таңсық
Жылпыңдар
жылы сөзді неге ұмытар?
Тамырды
солқылдатып, ойды қозғап,
Жүректі тебірентіп, ішті жылытар.
Қайғылы, мұңды,
өнерлі, шерлі жанға
Ой салар, ойын түртер, жыбыршытар.
Еліртер, екілентер, елжіретер,
Шаттық жыр
ағыл-тегіл, жаз қаламым,
Шат өмір
шалқауыңа аз ба, жаным!
Байғұс-ау, баяғы күн есіңде ме,
Қорлықпен құлап қала жаздағаның?
Тұзың cop, еңбегің еш болған күнде,
От көңілім
осындай боп мұздамадың.
Өлеңнің өнерінен өзен көрмей,
Шөліркеп,
шұқанақгы қазбаладың.
Білімнің бұлағы
аққан заманында
Жарай ма, жосылта жыр жазбағаным?
Жалпы сын
Жер таппан жерде жете Жетісуым
Күркілдек, Көксу, Лепсі, Іле, Шуым,
Асқардың аспан сүйген сілекейін,
Жан бар ма татпайтұғын, айтпайтұғын.
Бөленген бұлтқа
мәңгі меңіреу құз,
Ну тоғай, қоғалы
көл, қоңыр құмым.
Асқардан ақтарыла
арқыраған,
Жөкендің кім аңсамас балдай суын.
Жетісу, кеудең асқар, аяғың көл,
Қыс, қар, мұз, қырау,
қылау - жерді көміп,
Бұлт бүркеп,
тұман төніп, баса шөгіп,
Жер-көкті аяз бүріп, қызыл жалап,
Бұрқ-сарқ боран құсып, шашып, төгіп.
Кейде аяз, кейде бұрқақ, кейде қырбақ,
Кейде еркек,
кейде күрпік, кейде сырғақ,
Жер тарпып, аспанды аршып алтын күрек,
Сапырар сұрапылды
кейде бір уақ.
Ойда омбы, дөңде
қағыл қырдың қары,
Арғынмын, атым Әсет арындаған,
Арындап ән сала ма дарымаған?
Аспанның аясында ән шалқытқан,
Бұлбұлмын,
даусы көкте дамылдаған.
Көмекей көк қапысын
әнмен ашса,
Төгіліп меруерт, маржан сауылдаған.
Тұлпармын, топтан озған, тосырқаман,
Шаршы топ, шаршы ерім жоқ шабылмаған.
Жорғамын, жұрттан озған, жортарманмын,
Майдамын, майда желіс мамырлаған.
