Мезгіл бар ма құтылар,
Шынжырлаулы тағдырдан?
Бірақ ой жоқ ұмтылар,
Табылар тағдыр дағдыдан.
Рахымы жоқ
шынжырға
Байқамастан
шалдырған,
Аяқ, қолы құрсауда,
Зарлауда жүр «балдырған».
Желк-желк еткен жас шалғын
Суық желмен майысып,
Селк-селк еткен болды күн
Көтермей белі қайысып.
Толғану
Тасқында, тау суындай көңіл жыры,
Қазақтың сусындасын ойы-қыры.
Бұрқырат кер бұланды кең далаңа,
Бастырмай шөпке-шарға тоқтап құры.
Далаңның той болғанда қиял құсы,
Жүйріктей бабындағы жүгір, міні;
Орай шап алдын, артын жиын жұрттың,
Жыр қыла бүгінгіні, бұрынғыны.
Шарықта шар тарапқа қиял құсы,
Көңілдің көп
тұрғанда күнді алғысы.
Бесікке бөлеп бөбегін,
Шөките қойып шүмегін,
Бауырсақ шайнап жегізген;
Жая десем жал беріп,
Шекер десем бал беріп,
Аялап мама емізген
Аяулы анам аман бол!
Ұлықсат
қыл, оқимын.
Оқығанда кім болам?
Жанарыңа нұр болам.
Ашамайлап тай байлап.
Тай терлетсем бай-байлап,
Бауырым, сәулем Күләнда!
Неліктен солғын ажарың?
Тұтылған
айдай тұманда,
Неліктен төмен назарың?
Ақ дидарың тотығып,
Ақша бетің
солыпты.
Жігерің жасып, от құрып,
Жанбастай болып сөніпті.
Жазық жаурын қайқайып,
Шыбық белің бұралып,
Құлағың
қапты қалқайып,
Тамағың, жағың суалып.
Маужырап тау, күн күліп,
Албырап аспан нұрлы
көк.
Маужырап
қыр, жер жусап,
Баяулай соқса жел жібек.
Қырмызы жалау желбіреп,
Өктем-өктем басқан топ,
Октябрь тойы болды топ,
Он бір жыл оған толды деп,
Жамырап ду-ду қалың
көп.
Сол дүбірдің ішінде
Топтанған әйел бір бөлек.
Қаймақы қабақ қара қыз,
