Бұлт қалың, ай қараңғы,
Куілдеп соғып тұр
дауыл...
Төңірек, маңай, ғаламды
Жамылшы жапты бір ауыр...
Қалың
тоғай, қара орман,
Су салдыры недәуір,
Жаңа жұрт,
жапан, жар қонған
Жадағай қора,
жарлы ауыл...
Қорада қойлар қорқулы,
Мөңіреп
сиыр, көк теке
Бақылдайды, у-шулы...
Алдымда от
алакөлеңке.
Қарынсау, қара
тегештей,
Қара қоңыр саптыаяқ.
Дөңгелек қарын,
кемештеу,
Ақжем ернеу, ақ қабақ.
Шағыршығы шыңғырлап,
Айнымайды арбыздан,
Тау суындай салдырлап,
Құйылса қымыз
құндыздан;
Бауырдай қатық балбырап,
Қоймалжың қою
құйып құрт,
Жұмып көзді жұтқанмын,
Мөлтілдетіп малып мұрт.
Түнгі жаймен
жуынып,
Көгілдір
көк күлімдер,
Шөгіп шоқ-шоқ тұман, бұлт,
Шоқы сүйіп, дірілдер.
Көк мұнарлы белбеуін
Алып тау бел буына;
Сәлем беріп бұлт керуен,
Таңда
тауға жығыла.
Қабағы мұз, суық
шал
Қолын алып, қас қаға.
Желде, құзда несі бар,
Қалғыды тас жастана.
Шырт ұйқыда жатқанда
Шырылдады торғайым.
Ұйқыны
ашты, оятты.
Құлан иек, құлқын сәр,
Құрылып торғын шымылдық,
Шырға тартты,
таң атты.
Желі желпіп желегін,
Жердегі бәйшешегін
Күлдіре,
сұлу күн шықты.
Шыру, шыру, шіркін!- деп,
Көмекейі бүлкілдеп,
Торғайдан «тұрлап»
жыр шықты.
Жайшы көрпе, жастықты,
Қылмыңдап
қырға сұлу күн,
Қызуы қыздай жайнады.
Сәлемдесіп сәулемен
Су сумаңдап
ойнады.
Салалы талдар салбырап,
Сайда самал еседі.
Қарағай көкке маужырап,
Бұлт керуендей көшеді.
Алатау беті шұп-шұбар,
Шырғанақ, дүлей бадалды,
Алатау бауыры егіндік -
Бұрқыратқан
сабанды.
