С ұ р а қ
Ақшалап басын қар көміп,
Аспанның төсін арда еміп,
Анасындай алтын күн,
Сел жіберіп бір жауып,
Жел жіберіп бір желпіп,
Ауық-ауық құшақтап,
Әлсін-әлсін нұр
сеуіп,
Есейген асқар Гималай...
Сол күннен нұр
ала алмай,
Басы мұнар,
бауры тар...
Гималай асқар
неге олай?
Буырқанып, бұрсанып,
Бұлттанып, құрсанып,
Бірде жылы, нұрланып,
Сақарың
еді сексеуіл,
Сабыным, сағызша оралшы.
Сабыннан ырым етуші ек,
Оралсаң, ісім оңалшы.
Көйлегім көптен жуылмай,
Кимешек кірлеп кетіп ед.
Бырт-бырт (бидай қуырмай),
Биттің де
бейнеті өтіп ед.
Жабағы болды жібек шаш,
Жабылып жаман жабысқақ.
Сыңысып сірке бұрымда,
Қаптап ед қалың
қайызғақ.
Ағыңды менің Ақсуым,
Ақырып әлі ағасың,
Ақиланған ашумен,
Ақтарды асқар сабасын.
Тас тарпуын, шапшуын,
Қарасаң қайран қаласың,
Жалғыз жазғы бір кеште,
Жағаладым жағасын.
Тұнжыраған торғын түн,
Төндім сұлу суына.
Таңырқап
тау-тас тамсанып,
Жымиды жұлдыз мұңыма.
Сүмиген сүңгі сұрша
тал,
Шомылды таудың суына.
Былапыт,
Ылат,
Былжыр күз.
Тұнжыр қабақ ,
Қылжыр көз.
Қыр
қызықсыз,
Тау түрсіз.
Су сұрықсыз,
Сүйкімсіз.
Жылауық көз -
Сылбыр күз.
Көріксіз,
Әрсіз,
Ажарсыз.
Сілбірең
Тұман,
Көңілсіз,
Жауын
Айсыз,
Жұлдызсыз.
Түн,
Түнек
Түтін...
Үй жалғыз.
Төніп әуе,
Тұнып теңіз,
Қызықтырған басында,
Ыңсыз, желсіз,
Теңіз елсіз...
Үміт
Ілгері асуда.
Қайықты сырып,
Кеттік
бұғып
Алыс жолға -
Жыраққа!
Көзді жас
қып,
Қош-қоштастық
Қара кемер -
Құраққа.
