Сылдыр-сылдыр су сылдырар бұлақтан,
Тәңірі ме екен тауды-тасты жылатқан
Анда-санда көңіл айтып «Көк!» Көк!» деп,
Шығар даусы көкектің де жұбатқан.
Ертелі, кеш сыңқылдайды, жылайды.
He көксейді! Қыңқылдайды, сұрайды?
Көк жүлгемен кебелесе көбелек,
Төсін
төсеп «көбешім» деп шулайды.
Сыңқылдау не? Бұлақтағы зар ма екен?
Бұлақ тілін
білетін жан бар ма екен?
Сықылықтап күліп жатқан өмірге,
Ылғал тұман
шағында,
Құздардан жауын сырылдап,
Қиядан сорғалауында...
Самалшыл, сауқым,
сауықшыл,
Саятшы Сартай не күйде?
Теңіз көшкен дауылда,
Асты терең, үсті жел,
Толқын соқты баурында...
Балтыры ақ
жем балықшы,
Қайықшы Қалтай не күйде?
Дай-дай даукес ауылда,
Жесір, намыс тартыстың
Үзілмес ұзын дауыңда,
I
Қобызшы -
Молықбай шал Матайдағы,
Матайда - Кенже, Тұңғат Сақайдағы.
Қазақта қобызшының қалғаны сол,
Жорға еді маймаңдаған
бақайшағы.
Жар қабақ, сида, арсақай, cap шұбар шал,
Жарықшақ, үні
тозған, қансыған шал.
Іріңдеп
екі көзі, қол дірілдеп,
Аузынан азу тісін аршыған шал.
Еңкейіп
екіндідей күні кеткен,
Жұқарып, нашарланып күйі кеткен.
Бөл-бөл бөбек, бөл, бөбек,
Бөлейін бері кел, бөбек.
Бедерлі бесік, төрт есік,
Төгілте салдым төр төсек.
Бөпешім, бесік - отауың,
Отауыңа кір, бөбек.
Бөл-бөл бөбек, бөл, бөбек.
Бүлдіршін
шүмек бәйтерек,
Балалы үйрек, бас бармақ,
Кішкене бөбек, бес бөлек.
Саусақайы салбырап,
Бөлене қойсын қос білек.
Бөл-бөл бөпем, бөл бөпем;
Туғанда алғаш анаңнан,
Балапан едің ақ үрпік.
Құндағың
тері, саламнан,
Жеткіншек едің жез кірпік.
Әкең қойшы, шешең күң,
Жылы орны да жоқ еді.
Қазан жалап сен үшін,
Әйтеуір анаң «тоқ» еді.
Азаппен жиған ақ
сүтін
Мезгіл-мезгіл сорушы ең,
Жұмыста анаң, жоқ күтім,
Өксікпен өкпе соғушы ең.
