Зиялы арна

            Ағысыңнан Ақжайық тынбадың ба?

Аңсап жатыр өзіңді құм да, қыр да.

Сен нәр сыйлап келесің талға, гүлге

Жағдай жасап жағанда ырғалуға.

Қадірінді өстім мен жастан біліп

Әуенінен ағынның дастанды ұғып.

Ағатынсың сен онца өткел бермей

Жанарларцы арнаңмен жасқандырып.

Тірлік сыйлап, жаралдың ән салуға

Жетер екен ғұмырың қанша жылға?

Көз аддымда ортайып кеткендейсің

Қажыдың ба, ерке өзен, шаршадың ба?

Тағдырың бар өмірге ғашықтардай,

Өз арнанда шашылып тасып қалмай,

Тұнығынды ағасың мөддіретіп,

Көк теңізге қүюға асыққандай.

Мендік сезім көлі це шайқалмады.

Саған келсем көбейер ой толғағы.

Айтшы, Ақжайық, өзіңнен маңызды ма,

Шалқып жатқан Каспийдің ортаймауы?

Сырлассайшы менімен зиялы арна,

Жетелеген қызыңмын қиялы алға.

Ұқсасам деп өзіңе армаңдап ем,

Қайдам, сенше теңізге құя алам ба?!