Гүлжауһар Сейітжан

Антенналар – бұрымдар төбесінде,Мойнында,Ұзын, қысқа түрі бар,Енінің де, бойдың да.Ағайынды жандардай,Үйіріліп жағада,Сұлу үйлер жылап тұр,Жаңбырлы кеш қойнында... Жаңбыр бүгін жауды да,Бір қызықты көрді алап –Жалтыр асфальт үстінде тым асыға жорғалап,Маңғыстауға бітпеген пайда болып бұлақтар,Аяқтарды ілгері бастырмайды,Жолды орап.. Жаңбырлы кеш қалғиды,Бей-жай күйге бөленген,Тербетіліп әуенмен,Бір емес өлеңнен.Жоғарыдан себелеп,Көлшік болған тамшыларДоңғалақтан ұшады,Қайта өзгеріп,Төменнен... «Қандырсыншы шөлін бір,мынау алап»Деп тұр ма ең...Құйдың, жаңбыр, шелектеп,Кенезені кептірген...Шы

Жел қамшыдай үйіріп жаңбырыңды,Су - су бұрым, жандәрмен,Талға ілінді.Ару көктем, асыға, жерге жетіп,Сағынышпен құшқандай,Әрбір ұлды... Жел айдаған жіп – бұлақ, жағалап қыр,Тау- толқындар, шашына тағады ақ гүл.Жаңбырлы жел көктемнен хабар айтып,Тереземді қос қолдап сабалап тұр... Айналайын, көктемім, айналайын,Құшақ ашқан  қашан  да, майға дәйім.Шалшық судан шошаңдап қол көтерген,Қандай әсем ақ моншақ, майда қайың... Шырайменен маңызды бір іс қамдар,Жинап алып пысығын ұлыстан  бар,Жерді зерлеп тұрғандай,Бойын созып,Табан тіреп аспанға күміс талдар...                    ***Арасына жаз қыстың

Жаз дәурені азайып қалғасын ба,Селдіреген жапырақ тал басында,Жер-ананың қойнына жөнеледі,Шайқалақтап ауаның арбасында... Алыс тартып, азайып жігер, қызық,Сар түсінен сарала жыр өргізіп,,Жапырақтар қоштаса қол бұлғайды,Жаз әлемнен біржола, күдерді үзіп... Жапырақтар...Сарыала жапырақтар...Әрбіріңде қаншама жатыр ақпар...Күнің өтіп барады-ау...Күнің өтіп,Шашу болып соңғы рет шашырап қал...Жапырақ тал басында селдіреген,Жаңа ғана бүр жарған өндір өлең...Жаз қызуы жасартып кетіп еді,Күз қазаны қуырып,Солды денең... Топырақтан қайта орнап сән басыңа,Айналарсың тіршілік жалғасына,,,Жер-ананың қо

Қара...қара...Дала неткен...Дала неткен көрікті...Аппақ әлем билеп алып бара жатыр ерікті...Түніменен терезенің отырып ап түбіне,Аяз ата,Әйнегіне сурет салып беріпті... Бейнелепті дала шөбін,Таудың биік шыңдарын,Сілемдердің көкке мойын  соза өр қарап тұрғанын.Төрге ұстаған тұскиіздей,Әне бі р тұс бедері,Көрсетпектей табиғатта таңғажайып сыр барын...Қалың жауған қар соңынан ауа қандай тұп-тұнық,Салғырт күйді бара жатыр әлдеқайда ықтырып.Талдар басқа бүркеп алған,Ақ желекті сілкіген, Балаларға торғайлар мәз,Қуана шық-шық күліп... Жуасып қап асау боран,Қол  апартпас жалына,Күн шығыпты...Күн шы

Бабалардан қалған бәрі –Ауа, жер, су, тірлігім,Сыйлады олар сезім отын,Жан жүрек пен Күн нұрын.Тарту еткен жарық дүние,Он сегіз мың ғаламды,Маған бейне солар Жердің ұстап тұрған кіндігін... Бабалардан қалған бәрі –Әдет-ғұрпың, салтың да,Айырбасқа жүрмейтұғын ешбір асыл,Алтынға.Кісілікті, киелі мен әулиені пір тұтқан,Қайталанбас қасиеті қалып қойған халқымда... Бабалардан қалған бәрі –Ән менен күй,Жыр, терме,Кішісіне – ілтипаты,Сый-құрметі -үлкенге.Ықыласты меймандостық,Инабатты, ибалыҚасиеттер қалды олардан,Арман болған сырт елге...Бабалардан қалған бәрі –Тілім,Дінім,Қонысым,Көркейткен де с