Дуадақтың көзі

          Жүр еді қырда
жайылып,

Қос мерген атты
оны.

Қос мылтықтан
шыққан қос түтін

Шұбалып жапты оны.

Жатты енді

Қалбаң етіп
жотада өзі,

Жаудырайды жалтақтап бота көзі.

Көзінде бір жас
тұрды төгілуге,

Көзіне қорықтым
оның көрінуге.