ВЕРНУТЬСЯ

Шаттық ап хаттар жетеді,Шоқтарын үрлеп өмірдің.Мұңайтып бірі кетеді,Бұлт басып күнін көңілдің. Шуақты сөзден гүлдесең,Жадырап жүзің таңша атқан –Ұшасың хатпен бірге сен,Құшасың досты ансатқан. Сыр шертіп маған сөйлеген,Хатты ұқтым жүрек жыры деп.Отырған шақта ойменен,Қалыпты-ау тағы бірі кеп. Толқып та жаның тұрады-ақ,Сияқты бейне бұл бір сын.Мұңайтар ма екен мына хат,Қуантар ма екен, кім білсін?!