Іңір

Шаршаған күн қыз жантайдыКөкжиек көрпе үстіне.Қоңырқай бояу марқайды                       Мамырлап  іңір түсті  іле.      Қырқалар қалғып көз ілген,Желпиді самал жайлауды.Өрістен келген боз інген,Ботасын иіскеп байлаулы. Қарбалас тынған ауылда,Аңқиды иісі сүр еттің.Даланы құшып бауырға,Келеді жылжып жібек түн.Жаныңды тәтті билер мұң,Сәулесін бозғылт жаяды ай.Сұлбасы киіз үйлердің,Шошайтып үйген маядай. Көлденең көзден күндізгі,Кездесе алмай қымсынған.Ғашықтар жүр-ау нұр жүзді,Жүрегі тулап ұмсынған. Қиялға шомам жай ғана,Балалық шақты ойыма ап.Балбырап жатыр айнала,Уызға балдай тойып ап...