ВЕРНУТЬСЯ

Хамит Ерғалиев

Күй дастан (Бірінші бөлім)

   - Жылға, сайда
дүбірлеп,
Жылқы келді
сауынға.
«Ноқтаны әкел,
жүгір!»- деп
Айғай жетті
ауылға.
Базар күндер
ілгері
Барлығын да
тыңдарсың,
Барлығын да
білгелі,
Сен бармасаң,
кім барсын?!
Ахмет бөпем, ақ
бөпем,
Ақ бесікке жат,
бөпем...
Ұйқта, бепем,
әлдиім,
Қасыңда өзім
қалғиын...
Қой жақтағы
сыбызғы
Қоя қойсын деме
сен,

Небитдаг

       Ересен шатпын осы жолы.
Құмға да қоныш, қойным толы,
Озып кетіппін өзгеден.
Көкшіл
фонтан көзге де                         
Асқақ еді бұл қыраттан
Аптап исін бұрқыратқан
Нағыз нарт бас.
Тереңнен тепкен ыстық жыныс
Шырқап бір шықпай алмас тыныс,
Өршіл түркменнің
өзіндей
Көзі де
соның көзіндей,
Ұшқын шашқан төңірекке
Оған артпас.
Замандар терең бөлеп салған,

Құрманғазы (Сот алдында)

Сүйекпен
нақышталған әр қапталы
Ақбайдың ағаш
үйі нар қақпалы.
Бай, болыс барша
жұртты шақырыпты
Осында
«күпірлерді» қарғатқалы.
Әлек боп
шабармандар шұғыл іспен,
Танған жоқ таң
атқалы жүгірістен.
Келген жұрт кең
сарайға әрең сыйып,
Еденде елу катар
жүгініскен.
Биікте бір
қанатта тақуалар,
Үкімін іштей
отыр оқыя олар;
Адамның ажалы
мен азабына,
Әзелден өздерінше
пәк қуәлар.

Сайлардан көпір салғызып

       Сайлардан көпір
салғызып,
Жолдағы тауды
жұлғызып,
 Жұлдыз - семафор мағанасында.
Түн сайын деміңді
алғызып,
Күн шыға берсе,
сол қызық.
Қараңғы түнде
Бетпақтан                   
Ғажайып сурет
көргізіп,
Алдырмай көзді от жақтан,
Кеш бола берсе, сол қызық.
Табысты күннің талайын
Қарсы алдық, санын жаңылдык,
Әдемі кештің талайын
Үстімізге жамылдық.

Тағы келдім Ташкентке

      Тағы келдім
Ташкентке, туысыма,                      
Толтырам деп
жемісін уысыма,
Маған деген
айнымас махаббаты                                   
Құйылар деп
жүректің қуысына.
Менің тиді
мақтаныш үлесіме:
Жандай жақын
өзбектің үні өзіме,
Маған аппақ
пейілі мақтасындай,                    
Жібегіндей өзінің
мінезі де.
Құшам өзбек жасын да, қариясын да
Арал құйған Амудың дариясындай,                                   

Страницы