ВЕРНУТЬСЯ

Хамит Ерғалиев

Құрманғазы (Арман ағасы)

Кейінде сәрсенбіде
Жайық қалды;
Кең дала
етек-жеңін жайып салды.
Қасқа жол қайқаңдайды
белден белге
Ұқтырып
өткен-кеткен жайыттарды.
Бұл жолмен
бақ-талайын сынасқалы
Сағызға, Жем
бойына кім аспады?..
Батырға,
кірешіге, торғыншыға
Оңаша ортақ мұңын,
күн, аспаны.
«Қош!» айтып
кейіндегі қалың жұртка,
Бұл жолмен жылап
асты қалыңдық та.
Біреуі сорлы
кыздың сонау белге
Депті ғой:

Күй дастан (Үшінші бөлім)

        1. Интервью сағаты
Жауға (ат-жөні
тізілген)
Өлім жазасы
оқылды.
Өмірдің (көп
тіні үзілген)
Өрмегі қайта
тоқылды:
Окопты жапырақ
жапса да,
Түрендер түгел
жыртты оны.
Қала жер болып
жатса да,
Тірілтті қайта жұрт
соны.
Тастамай заңын
тасаға,
Жарқын жаз келді
баянды,
Талайлар туған
босаға
Ұйқыдан боздап
оянды.
Ерлікпен өлген ұл-қыздар

Саламатыңа

       Ақтылы қой, көпсең түйе майталман,
Көк-алалы көп жылқыны қайтарған
Адай-түбек- ата-қоныс, Атырау!
Асылыңды түгел тізіп айта алман.
Дастан көп қой Мұрын,
Жібек, Қашаған,
Сәттіғүлдар неше ғасыр жасаған.
Жалғыз мен-ақ әлі саған қарыздар,
«Өз түбегім - өзім туған босағам!»
Жетібай мен Өзен, Ақтау жүрегін
Толғатқалы жүкті
болып жүр едім.
Көп ырыстың көзі,
мөлдір бұлағы,
Көкірегімде қайнап жатқан жыр едің!

Ленин сөйлеп тұр

        Алдымызда өз тұлғасы алыптың,
Біз қараймыз, қарайды да ол бері.
Ылғи езі ортасында халықтың,
Сермеледі оң қолы да ілгері.
Қашан көрсең
жүзі жанға жылулы,
Қимылы тез, уақыт қымбат-
Салты осы!
Ылғи даяр өз
қасында ілулі
Қара бұйра
құлақшыны, пальтосы.                 
Қім біледі, бұдан
шығып, бәлкім, ол
Қабылдайды кенші, теміржол шыны,
Қабылдайды я бір жаңа, көне қол -
Түрлі түсті тілшіні де, елшіні.

Құрманғазы (Айжан қыз)

-        Сыңқылдап бір ән салады,
Сықылықтап
күледі.
Әм шырайлы, әм
саналы
Жан тәрізді. Кім
еді?..
Кім де болса
келе берсіні
Көйлек онсыз
жыртылған.
Қайтсін әйел
келемешін,
Менің мынау
түр-тұлғам?!
Әрілесе қыл
самайым қорқытар,
Әрілесе асқақ сұлу
қор тұтар -
Отырды
Құрманғазы осыны ойлап,
Әлгіде қыл
пернесін басып ойнап.
Сөйлеткен
домбыраны қойды қайта,

Страницы