Нұрлан Оразалин

   Ақ ұлпа қармен ғалам, бақ,

ақ
сағым дала  

қымтанып ұйықтап жатқанда;

өртеніп түнде, алаңдап,

Сағыныштарымды...

Ұшырдым саған ақ таңда.

Ұшырдым ерен сезіммен,

ұлы таулардан

сүрінбей асып өтсін деп,

сұлу түндерде

сылқым жұлдыздар көз ілген,

жарығым, саған жетсін деп.

Жетсін деп жүрек қағысы,

ақ ұлпа қардан,

ақ борандардан сескенбей,

жаңғырып аспан,

жаңарып қала, бақ іші,

кеудемнен менің

күркіреп түнде көшкенде ой.

Ұшырдым саған...

   Бір сақтаса, адамды сақтар
үміт,

сәттер сақтар сілкінген
ақтарылып.

Саған, досым, сырымды айттым
бүгін,

қарашада жатқанда бақтар ұлып.

Сезім - желкен...

Жыр - теңіз...

Қайық - дала...

Артық айтты демегін.
Айыптама.

Желкенімді көтерсем,
жеткізбей ме

Ілеге де, Ертіске, Жайыққа да?!.

Оңды-солды шабытты ырғап алып,

бір желпінсем, шіркін-ай,
Сырға барып;

Қаратауды кезсем бір кие
қонған,

Атыраудың айдынын нұрға малып.

Сәл ұмытып уайым, қайғы-мұңды,

Жатақхана...

«Хали-Гали»...

Мезі
қылды-ау жанымды,

мезі
қылды-ау байқұс жырларымды.

Біле
алмаған

бұл ғасырда барымды,

шалғайдағы
момын қырларымды.

Ғажабымды,

Париждегі
қалықтаған әнімді -

кеудемдегі
ғажап үнді,

ей,
Алматы!

«Хали-Гали»!

Танымайсың
барымды,

танымайсың...

Ант
атқан мынау уақытта

армандар
қанша

«айқайында» тынып барады.

Тоқташы
бір сәт!

Кетсен де орап бақытқа,

   Екінші өлең немесе «Шыны аралас...»

Отыз
екі...

Отыз
екі...

Оңай
жас па?!.

Оң
сөз айтып келмесең маңайласпа.

Алданбаңдар, ағайын, онсыз-дағы,

көп
күніміз өртенген қалай босқа?!

Қалай
босқа күлгенбіз, қуанғанбыз,

баладайын
алданып, уанғанбыз.

Отыз
екі жыл бойы ор киіктей

тұяқтарды дүбірмен суарғанбыз?!.

Қалай
босқа жүргенбіз киіп-жарып,

күймейтұғын жерлерде күйіп-жанып,

оттегіні
бөлісіп бір ауадан,

    Сағатқа

Балқұрақ
иісі аңқыған,

бауларға
барғың келді ме?!

шыршалар
мүлгіп, шалқыған

тауларға
барғың келді ме?!

Жүрекке
жалын, от берген

алқызыл
кеште сырнайлы;

бүлдірген
терген бөктерден

дауысын
естіп қурайдың...

Көңілдің
бұлғап жейдесін,

қараша
қаздар өткенде;

бала
күндердің бейнесін

табыстап
шулы көктемге...

Сыздатып
балтыр, табанды,

Көксайдың
бойын жағалап,

самалға
төсеп жағаңды,