Нұрлан Оразалин

  Қоштасар
сәт... Қара көзің қиылған...

Қадалардай
кірпігің.

Лүп-лүп
етіп түнде мынау жиі ұрған

жүрегімнің
кім жамайды жыртығын?!

Ай
ма?

Түн
бе?

Аптығымды
басар кім?

Кім
түзейді тағдырымды бұралған?

Кімнен?..
Қайда?..

Тығылармын?..

Қашармын?..

Қандай
өмір?

Тосар
мені жыр алдан?

Жаңғырық
пен тамшылардан құралған?!

Көше...

Қайың...

Құтқарар кім азаптан?

Қайда
қашып тығылармын өзімнен?

     Құсы қашып көлімнен көп үміттің,

көкіректен көшкенде көміліп
түн...

«Қайта тусам қайтер ем?» деп те кейде,

оранамын қиялға егіліп мың.

Өмірімнің құбылып сонар көгі,

бәрі, бәлкім, басқаша болар ма еді?!

басқа Нұрлан басқаша ғұмыр кешіп,

қонбай кеткен құстарым қонар ма еді?!.

Кезеңдерді сілкілеп қайдағы мұң,

өзендердің көтеріп сайдағы
үнін,

басқа Нұрлан басқаша ғұмыр кешіп,

сезімі ұшып жүрмей ме Айға, күнім?!.

Жо-жоқ!

Тоқта!

Caп, көңіл, шебіндемін.

   Түнгі сағат үш жарым...

Ұйтқытып тұр қыс қарын.

Жүрегіме тыным бермей ақ боран,

ақ бесікті тербетеді құштар үн.

Түнгі сағат үш жарым.

Аяз ұлып, боздайды,

боз тауымды қозғайды.

Түнгі Алматы... Күрсіне ме?

Қайтеді?

Ақын үшін ұйқы қашса?.. Сөз - қайғы.

Аяз...

Аспап боздайды.

Түнгі сағат үш жарым...

Төкті неге қыс кәрін?

Көктем сазы...

Дала жыры...

Қайда әлгі?

Көрдіңдер ме қарашаның құстарын?

Төкті неге қыс кәрін?

Түнгі сағат үш жарым...

  Көк сайдың аузы - көк шалғын,

қымыздық, жуа, бүлдірген.

Жағалай сипап көк шалғы,

жусатып бәрін бүлдірген.

Шілде еді... Енді тамыз кеп,

тамылжып тагы батты күн,

қоңыр тауларым ән іздеп,

баса алмай жатыр аптығын.

Асылып көкке қарағай,

құлазып жатыр бар маңым.

Асығып қайда барады Ай,

барады қалқып арман-үн?!

Қанатын жайып, ағып түн,

құс жолын тізіп, тынды аспан,

жалғыз-ақ, жалғыз шабыттың

соғады демі тынбастан...

Соғады жүрек....

Тұр үнсіз

сығалап көктен Ай қарап,

    Іңкәрмін...

Күлкінді сағынған шақтарға,

ақтарып сырды ағылған
шақтарға.

Сондықтан болар...

Сен менен алыс кеткенде,

жападан жалғыз

барамын түнгі бақтарға.

Барамын үнсіз

жүрек төріне мұң артып,

саламын үнсіз

бір ғажап әнді құмартып...

Дариға-ай, нұрлы дүние!

Ұшардай сол шақ

көзімнен менің мұнартып.

Мұнартып алыс таулардай,

құмартып жасыл баулардай,

жапанды кезген жаңғырық

тағдырым болып,

жұлдызды көктен саулардай...

Кеудемді менің сілкілеп,