Алпыстан асып кеткен жас та қауіп,
Аяғың
астындағы тас та қауіп, -
Соншама
қауіп-қатер арасында
Барады-ау
қайран дүние бастан ауып...
Жүргенің,
күлгеніңнің бәрі қауіп,
Соны ойлап
күйзелесің ауық-ауық.
Қазіргі көңілің де, өмірің де
Көшкен ел
қозысындай жамырауық.
Сайланып-сайланбаумен, сайрандаумен
Барады
бастан ауып қайран дәурен, -
Кірмейтін
қаперіме күні кеше
Қара бас
қатеріне айналды әурең!
Құдайдан
кіреукелі сауыт тілеп,
Құшсам-ақ
дейтін бұралтып белін
қылықты қыздың бірі едің.
Өзінді жұрттан тым артық көріп,
түрлене түлеп жүр едің.
Артық бір аяқ баспайтын едің,
менсінбей мынау жалғанды.
Қасыңмен қағып тастайтын едің
қасыңа жақын барғанды.
Күйреді қанша балапан тағдыр,
үзілді, дүние-ай, қанша үміт.
Үлбірей өскен алақандағы ұл
табанда жатты-ау жаншылып.
Алдап та
қашып, әурелей беріп,
Үздің үмітті ұмытпай
Ақ қарға түскен сәуледей болып
Жымиғаның да жылытпай.
Жоққа бола
тағы да ерегестік,
Енді
осылай ұлғая бере ме өштік?
Өлтірсеңші айтып-ақ, үкімімді
Біржолата
кетейін сенен естіп.
Әдірә қап адал ант, ақ тілегім,
Аяз болып
арқама батты менің,
Сызданасың,
жоқ-бардан қызғанасың,
Қалай ғана
бәрінің таптым емін?!
Кісідей-ақ қайдағы мейірімсіз,
Іштей ғана
жүргенің кейіп үнсіз,
Қалай өмір
сүрмекпін,
Тіршіліктің
Селтеңі
жок, серуені, сейілінсіз!
Көптен бері жұғыспай
екі көңіл,
Ақын біткен үзілдіре жырлаған
өрлі қалам, нәрлі қалам, нұр қалам.
Бүлкілдейді бұлбұл көмей бұлағың,
аспаныңда, тастарың да тұнған ән.
Асыл қалам, жасыл қалам, асқағым,
көңіл сенен ажырамас қас-қағым.
Бала жастан бауырыма басқаным -
Басарығың, Көкбазарың, Тастағың.
Жерұйығы,
жұмағына балап ұл
бас қалам деп бағаланды дара бір.
Ақордасы, Бақордасы қазақтың
Абай тұрған,
Жамбыл туған қала бұл!
Атынды да әлем танып, ел білген,
сен дегенде көңіл өсіп, жел кірген.
Сал да сен,
сері де сен,
серке де сен,
жал да сен,
жая да сен,
желке де сен.
Әрі асып алты алаштан абыройың,
бойыңа жарасып тұр
еркелесең.
Шендіде,
шекпеңі де,
шешен де сен,
кім қарсы нөсерлесең,
өсем десең,
Бір сырлы, сегіз қырлы жігіт болып,
танылып болған едің осы елге сен!
Toп бастар
төре де сен,
төрде - көсем,
алдынды Ақжайықтан кем демес ем,
"Ақылы көл-дария,
көңілі көктем
кемеңгер досым бар!" - деп мен де бөсем.
