Еркелесең, еркелей бер, жарқыным

Еркелесең, 
еркелей  бер,  жарқыным!

Жанарыңның  көрейін  тек 
жарқылын.

Жұп  тірліктің  кешпесең 
де  жәннатын,

Қуанышын  білмей-ақ  қой 
жалқының.

Білмей-ақ  қой!..

Күлмей-ақ  қой,  алтыным!..

Көрсетпегін 
сабырсыздық  салқынын.

Өмір  тек  бір 
еркеліктен  тұрмайды,

Ерсі  кетпей,

аз-кем  кейде  ал 
тыным.

Қойсам  сосын  қытығыңа 
тиіп  кем,

Саған  бақыт  уәде 
етпеймін  үйіп  мен.

Білесің  ғой,

байқамаса,

адамның

Басы  айналып  кетері 
бар  биіктен...

Айтқан  бірақ  ақыл-кеңес 
жай  қалып,

Сәл  кідіріп  біз 
білетін  жайға  анық:

«Қолыңа  алып  жүрші 
мені, - дедің  сен, -

Одан,  сірә,  кетпес 
басым  айналып».

Содан  бері  келем 
сені  көтеріп,

Мойыныңа  ыстық  демнен 
от  өріп.

Маужырасаң,

құшағымда  қалғып  ал,

Бұл  фәниден  солай  ғана  өтелік!

Біліп  қой  тек, -

сенбе  мейлі,  сен 
мейлі -

Дүниеде  мендей  ғашық 
кем  дейді.

Сүйіктісін  жүру  деген 
көтеріп

Патшаның  да  қолынан 
бір  келмейді.