Ғабит ағаға екінші өлең

      Отын барып үрлеймін де өзгенің,

У боп бойға тарады ма өз демің?

Сал-серісін жырлап кеттің қазақтың,

Қыз да құшқан,

Кұздан ұшқан кездерін.

Кесек бітер кемеңгердің ойымен

Сен өзің де серілікке бейім ең.

Басыңа бақ қонғанын да біледі ел,

Кездеріңнің болғанын да кейіген.

Дәуіріңнің тақылдаған таңдайы ең,

Оққа төсер маңдайы едің,

Ардай ең,

Іріп-шіріп бара жатқан заманға

Жасарынды білмей кеттің қандай ем.

...Туды, Ғаба, Сіз аңсаған күніміз,

Сізден де асқақ естіледі үніміз.

Қатардан да қалған жоқпыз,

тек қана

Ғабит бола алған жоқпыз біріміз!