Абайдың оқығанмын өлең сөзін,
Сол кезде пайда болған маған сезім.
«Іші - алтын, сырты - күміс сөз жақсысын»,
Уаһ, дариқ! Ескермепті албырт кезім.
Ақынның қасіретіне ортақ болып,
Етер ем қайғысына қатаң төзім.
Не пайда, мезгілінен кейін қалып,
Арманда «көрмедім»,- деп, екі көзім.
Қазақта ондай ақын қайдан болсын,
Ақылдың аңдап білер алтын, жезін.
«Қалай да содан тәлім алам ба» деп.
Тежеймін ертелі - кеш өзімді - өзім.
- 78 просмотров