«Күнім!» дейтін сан сұлу

«Күнім!»  дейтін  сан  сұлу,

«Гүлім!»  дейтін

Көзім  түссе,

көктемдей  күлімдейтін.

Бір  кемшінім -

құшқанда  қыпша  белден

Қолым  ғана

сәл-пәл  тек  дірілдейтін.

Бара-бара  ұзарып  сейілдерім,

Рас  біраз  бар-жоққа 
күйінгенім.

Бәрінен  де  әлігі  қол  дірілі

Әдетіме  айналды  кейін 
менің...

Сұлулар-ай,

мол  еді-ау  пейілдерің!

Бұл  тірліктің  көп 
шештік  түйіндерін.

Бәрінен  де  баяғы  қол  дірілі

Дертім  болып  жабысты 
кейін  менің.

Естеліктер  мен  кепіл 
тозбасына:

Көңілшектік  сор  болды  өз  басыма.

Обалсынып...

сүймеген  сұлулардың

Мынау  діріл,

кім  білсін,

көз жасы  ма?!