Мен өзіңсіз қарсы алдым,көктемдерді, күздерді,Дос жүректер бір кезде,бір айдында жүзген-ді.Жағалаудан жыраққаала қашқан кемедей,Уақыт деген бір жүйрік,алыстатқан біздерді. Сыбағамыз бар еді алдан атар таңдарда.Сенішуі едік қалтқысызбізді аңсатқан арманған.Жылдар салып араға, жетіп едім өзіңе,Достық деген ақ отау,ұйқың ғана қалған ба?! Тау болмады төбең деп, кінәлау да бекер ғой,Өмір мынау қым-қиғаш,оған, сірә, жетер ме ой.Келіп едім айдын көл, теңіз болған шығар деп,Айдын көлдің орнында, шалшық қалған екен ғой. Сағынғанда жүректің осы ма еді күткені,Сеніңше әлде достықтың жеңіл ме еді жүктері.Жанарымнан бір тамшытамып кетті алдыма,Біздердегі достыққақойылған бұл нүкте еді.
- 117 просмотров