Шүлен

          Шабыт-жыным

Бумай бойды,

Өлең шіркін тумай қойды,

Сақал-шашым қудай болды ой мүжіп

Тұрмыс
қолды байлап алды,

Түн меңдеді айналамды,

Қай ауылда,

Қайда қалды, той _   ,

Жанды шакқан
бүйі - сезім

Қайдан маған туыс едің?

Тағы да енді у ішемін .

Қалпыменен құба қоңыр

Сырғып жатыр сынап - өмір

Дүниенің сірә, кеңір беті жоқ

Бар күдерін бұл жалғаннан қойды үзіп

Бар шүленнен құр
қалған жан - жетімек