Найзағаймен тілгіленген тастарың,
Жұлдыздармен шегеленген аспаның,
О,Ұлытау,
Ұлар үнді дастаным,
Маған қабақ ашпадың.
Жартастарың жарақатты жүректей,
Зымыраған ғасырлар-ай
қас-қағым!
...Тамған қаннан тас өртеніп барады!
Таңатұғын кім бар мынау жараны?
Талқан болды тоғыз көзді кіреуке,
Tapс айрылып дүниенің талағы,
Қарс жабылды қаралы аспан қабағы.
...Шүу, жануар,
Қу жаны бар иеңнің,
Мен үзілсем үзеңгіңді сүйер кім?
Сөзі емес бұл көзге шыққан сүйелдің,
Мен сертім мен cap сүңгіме сүйендім,
Күнім туса -
Ескі кегім оянып,
Керіскедей көк көбені киермін,
Тексіз жауға темірендей тиермін.
Темірен - көне түрікше - жебенің ұшы
Еңлікгүлдер
Едігені емдесін,
Саралжындар
Сәйгүлікті жемдесін,
Сөнгім келмес
Сарайшықтың сыртында,
Сарыазбанға
Сүйегімді теңдесін,
Ұлар құстың
Ұясында өлейін,
Ұлытаудың
Ұшпасына жерлесін.
Мен жатайын бұлт қонақтап төсіме,
Өр кеудеме шығармайын өңгесін!
Сахарада
Сербет ішіп сағымнан,
Сарсадақтан сая таппай сабылман,
Сауырлы атты бұтқа тартып мінбен-ді,
Сарапшаңды сұлуларды
Сағынбан,
Бұғалықсыз буырлыштан асау ем,
Қапияда кирады ғой қабырғам.
Аса кәпір,
Кісәпір жау күрік бас,
Қанжығасы қанға қалай құныкдас?
Қарша борар қасиетсіз дұшпанға,
Қабірімнен тас-талқан боп құлыптас.
Ұрпақтарым ұмытса егер ұмытсын,
Қаным тамған Ұлытауым ұмытпас!
- 588 просмотров