Талай түзге шулап көшіп,
Бейуақытта қонған едік,
Шөл азабын жылда кешіп,
Қасіретіне «қанған» едік.
Бір қонысқа шалдар сенбей,
Басқа жерді шолатұғын,
Жерошақтың оты сөнбей,
Бықсып жұртта қалатұғын.
Тақыршағын жолсыз белдер
Мал тұяғы түртетұғын,
Жер бетінен сайқал желдер
Сол ізді де сүртетұғын.
Нағашыға қыста барсақ,
Түйе жолда болдыратын
Аппақ дала тартып
алшақ,
Көзімізді талдыратын.
Бұл жолдармен ағаш жүйткіп,
Желге жаңқа лақтырады,
Кен тасынан тозаң ұйтқып,
Жаным бәрін жақтырады.
Демесем де: маржан теріп,
Өлеңіммен жалтырайын,
Өмірімнің. жолын керіп,
Неге мұнша шалқымайын!
- Жол бойында қазанды боп,
Кездеседі сортан, татыр,
Топырағында менің де көп
Маңдайымның тері жатыр!-
Деген жанның барлығымен
Бірге жүрміз ішіп, киіп,
Жүрегінің жарлығымен
Жүр еңбекті құшып,сүйіп.
Жақсы-ау,
еңбек арқасында
Арманындай өмір сүру,
ұлы ғасыр ортасында
Партиямен бірге тұру!
Қандай жақсы - елім ішін
Болат жолдың бойлағаны,
Қандай жақсы - менің үшін
Бүкіл халық ойлағаны!..
1949
- 88 просмотров