Рафаэль Ниязбек

          О шеті мен бұ шеті ат шаптырым
іргелі ауыл - Ойықтың ауданға шыға беріс жол бойына орналасқан үлкен үйге жүгім
түсіріліп, сол қара шаңырақтың ендігі иесі өзім болам деп Жәмила әсте ойлап
көрген жоқ- ты. Бұрынғыдай қотыраш қоңыр тамның біріне бас сұғып кіретін шығармыз деген де
қойған. Күйеуінің қызмет дәрежесі өсіп, мерейінің үстем боп келе жатқанын іштей сезсе де, қызыл шатырлы
зәулім ақ шаңқан үйге еніп, ендігі жерде қызғылықты ғұмыр кешетінін және ойламаған. Жүктері де
онша көр емес-ті. Облыста күйеуінің бірге қызмет істеген азын-аулақ

I

Анамнан туғым келмейді,

He үшін келем өмірге.

Заманға сенгім келмейді,

Қара у құйған көңілге.

Адамға сенгім келмейді,

Қасірет сепкен өңірге.

Өмірде бар ма мағына,

Жинаған жұрттың өсегін.

Жармасқанда
қолдар жағама,

Жағаласпай қалай өсемін.

Анамнан тулап туғанда,

    Кім үшін ғұмыр
кешемін,

Сүліктей сорып шырынын,

Ер үшін бе елін сорлатқан.

Жанының ұқпай
шырылын,

Ел үшін бе ерін орға атқан.

Ұятсыз, арсыз тірліктің,

Иттігін бастан кешкенде.

Профессор Жаңғара Дәдебаевқа

    Кең дала айналса егер Жаңғараға,

Мен неге сыр айтпаймын сардапаға.

Елуге келгендердің бәрі бірдей

Еліне бола алмаған сардар аға.

Бақ қуып, бақыт қуып азаптанған,

Көзінен қазақ қанша жас
ақтарған?

Елуге келгендердің бәрі бірдей

Егеулі найза да  емес шашақталған.

Ал, сенің жөнің бөлек, жан бауырым,

Соңына ерте білген бар қауымын.

Түтіні қай кездеде
түзу ұшқан

Бір өзің секілдісің талды
ауылым.

Төбеме бұлт жолатпай қуып айдап,

      Жүрегімен сезініп күй ұқпаған,

Басшы қанша күндіз-түн ұйықтаған?

Солар, сірә, емес деп кім айтады,

Тіршіліктің бәрін де тұйықтаған.

Бағы жанбай бүгінде жаны асқардың,

Жеңілгенін мен көрдім тапаста Ардың.

Қара қарға көрдің бе қалғымаған

Қонақтаған басына ағаштардың.

Кілең қарға еліңді
басқарғасын,

Heгe жерде
қалмасын асқар басың?

Самарқанның тасындай жібімейді,

Маған десе көзіңнен жас
парласын.

Бұндай басшы, білмеймін, кімге қалай?

Көк жүзінен көрмедім күлген арай.

     Жабырқап жалғыз жүргенде,

Пір тұтам, айтшы, кімді елде?

Қиылып кете жаздағам,

Қатыбас қилы күндерде.

Өз басы жүрген жөнделмей,

Алдымды кессе жол бермей.

Мен неге қарап тұрайын,

Басына қазан төңкермей.

Күншілдіктен таза арылмай

Кім жүрсін тыныш қағынбай.

Құрымай іштің тарлығы

Тұра ма дүние тарылмай.

Өзгені кекеп кеміткен,

Жаралған жан көп желіктен.

Ананың тап-тар
құрсағын

Ақылы жоқта кеңіткен

Адамға ақыл кіргенде

Үдеден шықпай ел күткен.