Жаралыны жалмаған
Жалмауызымсың сен менің.
Қаралыны қармаған -
Қанды ауызымсың сен менің.
Туған елдің бағына
Туған жандар
Ар - намыс боп тулаған.
Кете барған етіп жаудың жағына
Сендей
ездер ата жолын қумаған.
Қилы шақта өз халқынды сатқаның
Жұмбақ жарық жалғанда,
Өз ананды қоса көздеп
атқаның
Жау жағадан алғанда.
Ух, оңбаған!
Ерме деуші ем еңселі,
Қателескен екенмін.
Әке сенде болмаған,
Жолдан туғам мен сені.
Ие болмай жас қыздар етегіне,
Көрінгеннің жүріріп жетегіне.
Жетіседі екенбіз қала,
дала
Жын-ойнақтың айналса мекеніне.
Жақсылықты көңілге жыр
ғып қалап,
Ашылмаса аспаннан сұр бұлт тарап.
Көкек - қыздар қаншама жер таңдамай,
Кете барған көшеде жұмыртқалап.
Көрінгеннен жүз
грамм сұрап ішіп,
Ұлан ұлдар жатса егер жыра құшып.
Ата-ананы бұл күнде кім сыйласын,
Төбесімен жорғалап
құра құшып.
Ит-құстарға жем
болса сайда қалып,
Күн көреді нар халкым
қайда барып?
Елді де құдай жаратқан,
Жерді де құдай жаратқан.
Ер шешен ардан туғанда,
Мұжықтар
туған арақтан.
Туғаны қанды соғыстың,
Тарлығынан ба қоныстың?
Жынды арақ ішіп жынданған
Кесірінен бе орыстың?
Tap емес, байтақ қонысы,
Кінәлі емес Ресей орысы.
Таудағы қасап қан майдан,
Тиыннан тиын тудырған.
Бизнесмендердің соғысы.
Асыл ерді елден қудырған
Саясаткерлердің соғысы.
Жазылмай жердіңжарасы,
Қансоқта болса даласы.
Сөйлегенде сөздің сарасы,
Ызғар бар ма жас тәнін қарымаған,
Төбет бар ма басына сарымаған.
Елім менің бал
шырын уызына
Жетім қозы секілді жарымаған.
Жақсылықтың бәрімен тайталасып,
Қырғын салып қырқада...қайданда асып,
Сөзін сөйлеп бір кезде кедейліктің,
Соғысып ел байлыққа
майдан ашып.
Қуардың ба жүзіңнен күлкің кетіп,
Күбі піскен күн қайда күрпілдетіп?
Байлық үркіп кеткендей содан, міне,
Итжеккенге қуып ең сүркілдетіп.
Атан сатып күн көрген, түйе сатып,
Сиыр сатып күн кешкен, бие сатып.
Жазушы Қарауылбек Қазиевті
еске түсіру құрметіне
Аққуды атқан мезгілде, қыранды атқан
Көңіліңді сеніңде тұман жапқан.
- Бір керемет, - деуші едің, - той өткерем,
Қарауылбек! - деп шырқап ұрандатқан.
Қолдап, қорғап жүрседе көл жолдасың,
Кімді аясын атылған оқ қорғасын.
Көкжиекке сен сүңгіп кеттіңбе
әлде
Тежей алмай таланттың көк жорғасын.
Бір арғымақ жүр әлі
елге ұстатпай
Азамат ер өзіңдей
жоқ болғасын.
Көктем болып жүгірген
дала, белге.
