Бродвей

           Жүргендей нағашылап, қайыншылап,

Жүйріктер барған ел ғой бағын сынап

Үйектей үй түбінде

Үнсіз ғана

Үндістің көсемі отыр қайыр сұрап.

Жаулайды Бродвей

Жарқылы алдан,

Жаһанның бұғал нұрын тартып алған.

Үндістің көсемі отыр

Өр кеуделі,

Түрінде тәкаппарлық парқы қалған.

Басына қауырсыннан мұрақ киіп,

Бағына

Бір бұрыштан тұрақ тиіп,

Шаһардың

Шулы-шуан тірлігіне

Шыққандай еркіндігін бір-ақ қиып.

Отыр ол басы биік,

Паң қалпында

Ұқсайды
қарлы-мұзды заңғар шыңға.

Мен мынау азаттыққа таң ғап тұрмын,

Ақынға Америка таң қалсын ба?

Аумайтын күміс шашы аппақ қардан,

Келбетін қарт үндістің жаттап та алғам

Ел-жұртын,

Бар байлығын жоғалтса да,

Ардагер асқақтығын сақтап қалған.

Ақынның азын-аулақ долларын ап,

Қарт көсем қала берді толғанып-ақ.

Бір бата бұл
жақтан да арқаладым,

Мен білсем,

Енді жолым оңғарылмақ...

балтырлар ән
салып,

Көзбен тыңдап
көктем жүр.

Көкше бұлттан тамшы ағып,

Көктің жүзі көктеңбіл.

Желмен жүре сөйлесіп,

Тұман
тарқап барады.

Көңіл осы:

Кейде өсіп,

Кейде өксіп қалады.

Қақ суы анау телегей,

Түпсіз терең тәрізді.

Өмір осы:

Теңеген

Терең менен тайызды.