Ғазиз ана

       Бір күні дүниеге
қарадым мен,

Ну орман жатты
өзен алабы кең.

Жайқалды қыз
табиғат қызыл гүлмен,

Бәрін де жылытты
күн жанарымен.

Ойладым:
бесіктегі бөбек едім,

Мен кімге ол
кездерде керек едім?

Шырқырап шыбын
жаның үстімде боп,

Мен үшін, ғазиз
ана, не көрмедің?!

Алысып алты ай
қыстың боранымен,

Жылы етіп
жөргегімді орадың сен.

Нұр құйдың,

нұрмен бірге жыр да құйдың

Өзіңнің күн
сияқты жанарыңмен.

Бір күні тік
басуға жарадым мен,

Сол сол-ақ,
қияға өрлеп барамын мен.

Ержетіп
есейгенім есіңде жоқ,

Көтеріп келесің
сен бала күннен.

Қуанып көз
алдыңда жүргеніме,

Құмарсың менің келер күндеріме.

О, ана, жетсе
екен кәрі өмірің

Қартайған шағымды
да бір көруге.