Күн астында көк бөрі

Айға қарап ұлыған.

Әркім тегін ойға алса,

Бойға тарар жылы қан.

Көк төсінде жарық ай

Қарай қалған мөлдіреп.

Анам сәлем ететін

Еске аламын, елжіреп.

Қараңғыны қақ жарып

Жұлдыз ағып барады.

Өшсе дағы бір өмір,

Жерге сәуле тарады.

Ана тұрған күмбездер

Саусағынды беземе.

Ол - құрмет, ол - өнер,

Тексіз жандар сезе ме?..

Таң алдында мұңайма!

Таңың атып келеді...

Құлшылық ет Құдайға...

Ұлдың келер кезегі...

Автор:

ВЕРНУТЬСЯ