Жаңбырлы сәт

Ататұғын әр таңдай күліп мәңгі,Ана-жаңбыр жуады шыбық –талды.Алабұртқан ақ қайың бұтағындаМөлдір тамшы мөлтілдеп тұрып қалды.Көктемеге қыз-көңіл елтіген бе,Жүректердің жалынды өртінен бе,Жалаңаяқ барады бойжеткендер-Мойынсұнбай жер беті көлкігенге.Шабытты ақын жырындай ақпа-төкпе,Ақ жауынға масайған бәйтерек те.Алматы-ару бақытты ғашықтайынОсылай бір құяды-ау оқта-текте...