ВЕРНУТЬСЯ

       Тұғыры
астындағы асқан биік,

(Барады
бақ ішінде қашқан киік).

Серісін
сахараның

зергер
адам -

Жасаған
аппақ мәрмәр тастан құйып.

Шіркінде
көрік қандай,

мүсін
қандай!

Барлығын
өлшеп-пішіп ұсынғандай.

Нақ
мынау көрінісі көзді тартып,

Талайдың
көңіл құсын ұшырғандай.

Кім
екен - бұл мүсінді құйып кеткен,

Кім
екен - өз мерейін биіктеткен?!

Даланың
кербез аңы - Ақбөкенді,

Қайтсе
де ол адамзатқа сүйікті еткен.

...
Біреуге үйіп-төгіп сұлулығын,

Біреуге
- жиып беріп мұңын-мінін,

Сымбат
пен сиықсызды қатар қойған,

Тәртібін табиғаттың ұғу қиын!