Мұнартып
Авал тұр биік,
Авал тұр биік,
Шаншылып көкке найзадай.
От өріп аспан төсінде
Жалтылдайды найзағай.
Қарры алды бізді бұл тұста
Түн қатқан бір топ партизан.
Толықсып кеткен
жас қызға
жас қызға
Өмір тілеп қарт
имам,
имам,
Үш саусағы маңдайда
Күбірлейді:
«Тәңірім,
«Тәңірім,
Қызымды емес, өзімді ал,
Жетеді ғой әмірің!
Бүлдіршін ед, не көрді ол?
Солдырма гүлін бақшаның!
Өшірме тәңірім,
өтінем,
өтінем,
Жалғызымның ақ
таңын!
таңын!
Оқ атты рас дұшпанға ол,
Абырой-арын қорлаған...
Күнәкәр ме екен
алдыңда
алдыңда
Өз бақытын қорғаған?..»
Қарт имам солай зарлайды,
Жас жауып аппақ сақалын.
Ал, бірақ, тәңірі
меңіреу...
меңіреу...
Ұққан ба зарын
атаның!
атаның!
Қызыл гүл солып
барады,
барады,
Күн еңкейген
ұяға.
ұяға.
Қасірет бұлтын
бүркеніп,
бүркеніп,
«Тас батыр» тұрды
қияда.
қияда.
Жаралы жатыр талықсып,
Ұмытып келер
қызығын.
қызығын.
Батар күн ұрлап
кеткендей
кеткендей
Беттегі нұрдың қызылын,
Бейне бір аппақ шүберек.
Барады демі тарылып.
Көкірегінде жау
оғы
оғы
Тоналып біткен
бар үміт!
бар үміт!
Уа, дәрігер,-
дейді қарт әке,
дейді қарт әке,
Тәңірден мүлде түңіліп...
Соңғы рет көзін ашты да,
Жас өмір кетті үзіліп.
Мүмкін, ол әлгі қараста
Авалдық шолды асқарын.
«Тас батыр», қыз
да қызықты
да қызықты
Халқына қиды ақ
таңын!
таңын!
- Әділетсіз
тәңір! Еңіреп
тәңір! Еңіреп
Жалғызын құшты
қарт имам.
қарт имам.
Жасыңды тый да дұшпаннан
Кек ізде, кәрі партизан!
... Аруды жерлеп Авалға
Біз ілгері ұмтылдық.
Төменде Белград
қаласы
қаласы
Көк түтінде тұр
тұнып.
тұнып.
Жау оғы жолды кессе де,
Бөгелер емес партизан.
Сақалы тудай
желбіреп,
желбіреп,
Кек іздейді қарт
имам!
имам!
Авал, 1944
- 76 просмотров