«Душа просит покоя...» А.Блок. Айдын көңіл асып-тасып арнадан,Тіршіліктің қызығына қанбаған.Той-думанмен жатыр өтіп дүние,Жарық күнге тойынатын бар ма адам? Жаным – дауыл, қалай ғана бұйығам,Өмір, шіркін, жалғыз рет бұйырған.Бал бақытын аямаған қашандаТәңірінің құдіретіне сиынам. Жанарыма сәуле сеуіп, нұрлы еткен,Өтті күндер, өтті жылдар дүрмекпен.Қуанышты шақтар барда шуақты,Бұл өмірді тыным тауып сүрмек пе ем? Ағыстайын өрлігінен таймаған,Отты жүзім Күн көзіндей жайнаған.Ақ пейілім ақтарылып адамға,Жүрегімде сандуғаштар сайраған. Мен ғашықпын ұлы өмірге соншама,Дейді көңіл: бұйықпа да шаршама!Дамыл таппай болмас кейде бірауық,Күтер алдан алтын сәттер қаншама!
- 106 просмотров