Бiлмеймiн сол бiр жаныма жаққан ән атын,Әйтеуiр жаным өзiңе шындап нанатын.Құламасымнан бұрын сүйеп қал, жаным, мен жерге,Сен үшiн шырқап талды ғой жалғыз қанатым. Қиналдым, жаным, сенi де бiраз қинадым,Жабыға бердiм.Жаныма шаттық құймадың.Келемiн ұшып жалғыздан жалғыз қанатпен,Келмейдi менiң қирағым!.. Шарқ ұрып көкте сыңар қанатымды сермедiм,Құлдырадым төмен...талықсып!Мен дамыл алмадым, саған да дамыл бермедiм,Құрдымға кеттiм...Алып шық! Өмiрiңе сенiң лаулаған өрт боп енейiн,Сөнетiн болсам жарқырап барып сөнейiн.Мен сенi,жаным,өлiмге бастар жолдардан,Өмiрге бастап әкеледi деп,сенейiн!.. Кеудемде қайғы,Аспаным менiң биiк тым.Жаутаңдап тұрмын құралайындай киіктiң.Мен саған ерген көздерi тұнған соқырмын,Құрдымға менi итере көрме, сүйiктiм! 1966 жыл.
- 360 просмотров