"Елдейін мынау..."

Елдейін мынау қалыпты өмір кеше алмай,Еліріп жүрсем, есіріп жүрсем асаудай,Елігіп кетсем, ерме боп кетсем кей күніЕр мінез келген ерекше достан қаша алмай:Кешерсің мені...Ақкөңіл жаным айдын боп менің тасиды,Жүрмейін қайда шуағы көздің шашулы,Оныма қарап біреулер, бәлкім, ұнатар,Түңілер, бәлкім, кезімде көрсе ашулы. Сондаймын өзім,кезім жоқ мүлде жасанды,Кешеміз ғұмыр тымырсық тегі қашанғы,Кешерсің, қалқам, кешерсің біздей бәдәуи,Кең дүниеге тамсанып келген масаңды.Кетермін кейде сезім мен көңіл жанды аулап,Майда бір сөздер, әуеннің сазы, ән баурап,Кешерсің мені көңліңе сызат түсіріп,Сеніскен доспен сырласып қалсам түнде аулақ. Қайтейін, жаным, өтуде өмір құйындап,Кетеді кейде мұң іліп көзге қиындап,Арамыз алшақ бөліне қалған сәттердеШын жақын достың айқара көңілі бұйырмақ. Айдын ғой өмір, онда біз жүзген кемелер,Құрдымға кетер сүйеніш таппас жекелер.Ғайыптан тайып іс түсер болса басыңа,Жан достар бірге нардың да жүгін көтерер. Еркектің өзі ерсі де болар кей ісі,Шектен бір шықса орынды-ау ару кейісі...Кешерсің мені кезбедей кейде сенделіп,Бұйырмай жүрсе жанұямның жұмақ-пейіші...