Қанағат керек, көңілім

     Көңіл-ай, сонша неге құмартасың,

Көп пе
әлде басар тауың,

шығартасың,

Жетпей
ме бір басыңа көргендерің,

Несіне
көкірегіңе
жүк артасың?!

Жетпей
ме көрген
осы қызықтарың,

Барасың
қайда осының тізіп
бәрін?

Өткердің
өміріңді
дүрмекпенен.

Қайтесің
тыныштықты бұзып тағы?!

Көңіл-ай,
қызығасың, жазғы нұрға,

Жетпей
ме көргендерің
аз ғұмырға?

Тірлікте
қызығу да керек...

Бірақ:

Әсемдік - түрінде емес, мазмұнында!