Н. Қаласынан хат

Арман  көп...

Өмір  қысқа...

Жол  қашық  тым...

Бейнетін  сан  жылдардың 
қолдасыппын.                                                                                             

Бүгін  де  тар  үйіме  сыймаған 
соң

Өзіңнің  өмірің  боп 
жолға  шықтым.

Қасыңда  қайратың  боп  жүр  ме 
сенім?

Жан  болсаң  отсыз,

Сені  білмес  едім.

Атыңды  тұмар  қылып 
күнде  сенің,

Өзіңнің  өміріңдей  күн 
кешемін.

Елітіп  із  түспеген 
сонар  ағын,

Азды-кем  дәмін  таттым 
сол  араның.

Ал  сосын  шаң  қондырмай  көңіліме,

Өзіңнің  өмірің  боп 
ораламын.

Кейпіңді  жоғалтпасам  түзде 
сенің,

Бақыттан  мен  де  күдер  үзбес 
едім.

Сол  үшін  жаз  күніндей  жайраң 
қағып,

Өзіңнің  өмірің  боп  жүздесемін.