Отқа оранып жүреді ішім кей
күн.
Кешір, әке...
Бөтен бір кісіңдеймін...
Сойқаны көп ойымның сен түсінбес,
мен де сені кейде шын түсінбеймін.
Сөз қайырып шаршадым - бар шындығым.
Өлец іздеп аршылды ой, аршылды мұң.
Тоз-тоз болып шашылды арман шіркін,
естілгенмен кейде рас аршынды үнім.
Таба қылмай жандарға иық керген,
көрінсем бір деп едім
биіктердеп.
Жүрегімді жар-қия жаралады,
жабырқады жан ұлың сүйіп көрген...
Ойдың төрі - от, жалын, құйып кілең,
өмір өтіп келеді «қиындымен».
Сөзін сатқан пендесі көп
қалада
жүйкелетті сананы жиып кілең.
Пәтер кезіп, жүдедім... Қиын
күнім...
Жасырмаймын, ашумен жиылды мұң.
Ауыр қала - Алматы... Көріп
келем
адал ғұмыр кешудің қиындығын.
ақпан, 1974 жыл
- 62 просмотра