Отырғанда үйінде бір ағаның

Отырғанда  үйінде 
бір  ағаның

Ойлап  жатпай 
сөзіңнің,  сірә,  мәнін,

Есіңде  ме 
сыбырлап:

- Біз   бақытты

Боламыз  ба, 
айтшы? - деп  сұрағаның.

Үлкен  үміт 
артқанда  келешекке

Қуанышқа  мас 
болдық  демесек  те,

Кетеді  екен  бір  сәтке  бала 
болып,

О, ғажап-ай,  тісқақты  ересек 
те.

«Ойланды!»  деп  тұрдың 
мен  күлмегенсін,

Әдемі  сөз  қайдан 
тез  тілге  келсін!

Өтірікті  айтпай-ақ  қалған 
едім,

Өзің  күткен  шындықты 
білмегесін.

Қиындыққа, 
білмеймін,  бекембіз  бе?

Бұйыра  ма  мәңгі 
бір  мекен  бізге?

Жауабын  да  соңынан 
берейінші,

Сол «соңынан»  бұйырса  екеумізге.