ВЕРНУТЬСЯ

Сен едің ғой арманымның тұрағы,Түнгі гүлді күндіз қазан ұрады.Түнде көрген бақытымды таба алмай,Күндіз менің жылағым кеп тұрады. Жан сырыңды айтпасаң да ұғамын,Демейсің ғой мені орға жығамын.Жан күйімді өлеңіме түсіріп,Түсімде де өлең жазып шығамын.                                      1966 жыл