ВЕРНУТЬСЯ

Түнеріп те жүрем-ау түнек күйде,Асау тұлпар – жұлқынар жүрек кейде.Жаурынымды қоздырса жел үскірік,Кетердеймін желпініп, үдеп бейне.Дауыл болсам, мен тездеп басылмаспын,Ашуымнан ашынған ашылмаспын.Адуын бір келсе де дүлей пері,Албастысын басымнан асырмаспын.Аруақтанып кетсем ғой бабамдайын,Қобыз сарын күңіренер даламдайын.Сезінермін өзімді желмаяменҚорқыт бабам жіберген адамдайын.Мен күшіме енгенде тылсым сырмын,Дөйді көрсем, доңызды дүр сілкіндім.Менің сезім-түйсігім қалар мәңгі,Жүрек, шіркін, кетсе де ыршып бір  күн!..

Автор: