Әйелдің өлең жазған түрі құрсын

   Егіз шумақ елсізге қонып қалып,

Ұйқастарым күбірлеп, сөніп қалып.

Айтам деген ойым да ойға қашып,

Шабытымды ұйқы-түн көміп қалып.

Құр аты да қиялдың баспай қойып,

Көңіл-аспан, ажарын ашпай қойып.

Алақайлап асүйге жүгіреді,

Саусақтарым қаламын тастай қойып.

Арқамызда, өлеңнің жүгі, жүрсің,

жұрт оны бірі білмей, бірі білсін.

Ас үйде шәй-қазанмен бірге қайнап,

әйелдің өлең жазған түрі құрсын.