Ыстықсың сен

      Ыстықсың Сен бір
түрлі 

Жаста салған
әуендей,

Сиқырлы да
сүйкімді

Өтіп кеткен
дәурендей.

Сүйек-буын сыз
тартып,

Тамырда қан
салқындап,

"Шонданайға
тұз артып",

Ат айдаушы алқымдап,

Асықтырып барады,

Әлдеқайда? "жүр-жүрлеп".

Сонда саған
қараймын,

Сәл аялдап тұрғым
кеп.

Сонда бойды жылытып

Соңғы ыстық
буыңмен,

Жамандықты ұмытып,

Жақсылықтың нұрымен.

Сүйейсің сен, өзің де

Әрең-әрең тұрғанмен,

Әлі қалған кезіңде

Маған деген бір
дәрмен,

Маған деген бір сәулең,-

Сол қадірің сүйкімді.

О, тіршілік, бал
дәурен,

Ыстықсың-ау
біртүрлі!

Неткен ғажап жомарттық,-

Бірде жарың, бірде анаң.

Әлі саған қол
артып

Жүргеніме қуанам.

Сол қуаныш - бар мәзір,

Барлық куә, бар
кепіл,

Қайда барсам,
бірге жүр.

Қайда отырсам, бірге отыр.

ЬІстықсың Сен өйткені,-

Жылытқан суық бетімді.

Болашағым,
өткенім Сенде тұрған секілді

Ыстықсың-ау
біртүрлі...