Жаназа

          Әділдік
өлді, көндің бе?

өз қолыңмен көмдің бе?

өлгенмен бірге өлмек боп,

қабіріне төндің бе?

Өлімнің өңі жасарды,

шаш алу үшін бас алды,

тағдырдың қолы шығайбай

қалтасын қақсын қашанғы;

Қайғының жүзі жылыды,

күлкінің иті ұлыды,

қыраудан туған өрнектей

қиянаттың қылығы.

Тас пен тас жатыр соғысып,

тау мен тау отыр табысып,

итжығыс -

іштің толқыны

бірімен бірі алысып.

Қаталдық деген қарағай

тізеге басты қарамай,

ернін тістеп ұят тұр,

тіс жаруға жарамай.

Үміттің талы майысып,

қайғымен қалды қауышып,

жүректегі оның тамырын

шалатын бірақ қай үсік?