Қай қазақпын?

     Көкірек
те емеспін - көк
тіреген,

Өкіреш
те секілді - өткір емен!

Біреулерге
жамандық жоқ тілегем,

Салтым
да жоқ өсекпен от күреген.

Бұзақы
да емеспін - бас бұзатын,

Әулекі
де емеспін - мас, қызатын.

Жақтырмасам
жатсынып жақынымды,

Тартатыным
бар кейде қасты - жақын.

Арылмады
бойымнан сол мінезім,

Арпалысқан
алпыспен болды кезім.

Басым
ауған жағына кетіп жүрдім,

Шатастырып
талтүсте жолдың өзін.

Кейбіреулер
сескенді "қатерлі" деп,

Біреулерге
көріндім "Әпенді" боп.

Жөн-жосықсыз
жөңкілген кезім болды,

Кешірді
жұрт сонда да қатемді көп.

Қателессем,
шынында, кешірді жұрт,

Байлағанда
бағымды - кесірлі үміт.

Оянғандай
ұйқыдан болам кейде,

Миым
істеп кеткенде - есім кіріп.

Жалбақтауға
әркімге тиіс пе едім,

Жақсы
керген адамға сый істедім.

Жөнсіз
жерде тимедім ешкімге де,

Еш
адамға орынсыз тиіспедім...

Тиіспедім,
бірақ мен ығыспадым,

"Одан
менің кемімес ырыс-бағым!"

Деген
оймен үн-түнсіз жүрдім,
рас

Біреу
мінеп жатса да ұрыспадым!

Үлкенге
де, кішіге - сырым мәлім,

(Қызды
көрсем, о тоба!,
қырындадым).

Тіл
тигізіп көргем жоқ тірі жанға,

Өзі
ұрынып жатпаса - ұрынбадым!..

Айтыста
да керген жоқ жасып тілім,

Айтар
ойды айта алам ащық
бүгін.

Көріп
жүрмін
өкшелес жігіттердің

Нарқы төмен, ішітар,
пасықтығын!

Кімге
қажет бұл күнде мысық-тілеу,

Сөз
тасиды сыртыңнан "пысық" біреу.

Оларға
тән - жамандау, жала жабу -

"Ішіпті"
деу, немесе "құсыпты" деу.

Намысыма
тисе де текке менің, -

Тексіз
айтқан сөздерді кектемедім.

Екіжүзді
адамдар - жауым болды,

Иманы
жоқ"иттерге" өкпеледім...

Жігіттер
бар өздерін - нар көретін,

Нардан
құлап жығылса - ар көретін!

Сол
тұрғыдан қарайды ол - өздеріне

Адам
жоқ деп тең, иә пар келетін...

"Жаңа
қазақ" деп жүрміз, "шала қазақ" -

Шала
қазақ шаршатты - мазалап-ақ!..

Орыс
та емес, дәлдүріш -

Қазақ
та емес! -

Қайда
кеткен, Құдай-ау, таза қазақ?

Еліміз
бар Гәуелсіз!

Қосыла
кеп,

Жамандайтын
бар әлі - тосын әдет.

Осыларды
ойласам - опық жеймін:

"Жаңа қазақ" дегенің осы ма? - деп.