Тілқағыс

- Түніміз   бір  талмай 
күткен  таңды  да...

(Таңдай  назың  томсырайып 
қалды  ма?)

Ояу  жүрсең,

мен  келерде  гүл  қадап

Қойшы  әр  күні 
терезеңнің  алдына.

- Саған   еріп  кететіндей 
түн  өтіп,

Күн  мен  түнді 
келем  талмай  күзетіп.

Ол  аз  десең,

шашайын  мен  жолыңа

Бір  басымның  тыныштығын 
гүл  етіп.

- Ақша  бұлтқа  асылған 
сен  шынарсың.

Шыңға  дейін  талай 
ауыр  тұрар  сын.

Мен  қаңғыбас  жан 
едім  ғой,

бірақ  сен

Оған,  сірә,  таңданбайтын 
шығарсың?

- Таңданбаймын.

Бірақ  сонша  қашық 
па  ем?

Қалдың  ғой  сәл  әзіліме  жасып 
кем.

Ал  басым  бос  болмаса  да...

бәрібір

Саған  ғана  барар 
едім  қашып  мен.