Жаңбыр жауарда

      Келеді
дауыл тұрып,
шаң шұбалып,

Жауа
алмай қара бұлт тұр тамшыланып.

Кенеттен
күн күркіреп қуды бұлтты -

Қолына
от-найзағай қамшыны
алып...

Содан
соң салды дейсің бұлағайды,

Мұнысы
кім-кімгеде ұнамайды.

Күн
көзі
жасырынып бұлт астына

Ақ
балтыр қайың-қызға сығалайды.

Тулаған
көлдің үсті
- астаң-кестең,

Домалап
қүлап жатыр тастар көшкен.

Тұнжырап
тау ғана тұр маңғазданып,

Мұндайды
өмір бойы бастан кешкен!

Бұлт
жапқан күннің беті - көлеңкелі,

Жел
тынып жұбатпақшы көл - еркені.

Тау
ішін кезіп келем...

Сезіп
келем...

Жан-жақтан кимелейді өлеңтегі ...